اختلال شخصیت ضد اجتماعی وضعیتی از سلامت روان است و فردی که دارای آن است الگوی بی‌توجهی به حقوق دیگران را نشان می‌دهد. ویژگی های مشترک شامل رفتارهای فریبکارانه، حقه بازی و جنایتکارانه است.

اختلال شخصیت ضداجتماعی گاهی اوقات سوسیوپاتی نامیده می شود، اگرچه این یک اصطلاح بالینی نیست. افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی گاهی اوقات زندگی معمولی و سازنده ای دارند. با این حال، آنها اغلب در روابط، احساسات و تصمیم گیری هایی که به نفع خود و دیگران است، مشکل دارند. شیوع مشخص نیست، اما بر اساس برخی برآوردها، ۱ تا ۴٪ از افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند. مردان تا ۵ برابر بیشتر از زنان در معرض تشخیص هستند. این نوشته مروری بر اختلال شخصیت ضداجتماعی، شامل علائم، علل، درمان‌ها و ارتباط آن با روان‌پریشی ارائه می‌کند.

تعریف اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلالات شخصیت بخشی از سلامت روان هستند که بر نحوه تفکر، احساس و رفتار فرد تأثیر می‌گذارند. علائم این نوع اختلال می تواند توانایی تجربه خوب زیستن و داشتن روابط معمولی را تضعیف کند.

در فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی، افکار و رفتارها با نادیده گرفتن و نقض ​​حقوق دیگران مشخص می شود و اغلب به صورت زیر ظاهر می شود:

• رفتار فریبکارانه یا فریبکارانه برای منافع شخصی
• رفتار مجرمانه
• بی توجهی به امنیت و انتخاب دیگران
• اقدامات غیر مسئولانه
• افراد مبتلا به این عارضه نیز تمایل به عدم پشیمانی دارند. آنها ممکن است نسبت به عواقب اعمال آزاردهنده بی تفاوت به نظر برسند یا دلایل آسیب رساندن، بدرفتاری یا دزدی دیگران را توجیه کنند.

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یک اختلال شخصیت خوشه‌ای B است و شامل شرایطی است که احساسات را مختل می‌کند و منجر به رفتارهایی می‌شود که بسیاری آن را افراطی یا غیرمنطقی می‌دانند.

یک فرد می تواند در سن ۱۸ سالگی تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی را دریافت کند، اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد علائم ممکن است نزدیک به ۱۵ سالگی ظاهر شوند. کودکان و نوجوانان جوان‌تری که علائم مشابهی را نشان می‌دهند ممکن است با تشخیص اختلال سلوک مواجه شوند.

علائم و نشانه های شخصیت ضداجتماعی

هر کسی ممکن است هر از گاهی به روشی فریبکارانه یا فریبنده عمل کند. در افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی، این اعمال فراگیر و انعطاف ناپذیر است. آنها در زمینه های مختلفی ظاهر می شوند و فرد اغلب پشیمان نمی شود. هیچ آزمایش بالینی برای اختلال شخصیت ضد اجتماعی وجود ندارد. در عوض، تشخیص بر اساس رفتارها و فرآیندهای فکری فرد میباشد.

پزشکان از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، برای تشخیص بیماری های روانی، از جمله اختلال شخصیت ضد اجتماعی استفاده می کنند.

رفتارهای شخصیت ضد اجتماعی

پزشک میتواند این اختلال را در فردی که حداقل ۱۸ سال سن دارد و حداقل سه مورد از علائم زیر را نشان میدهد، تشخیص دهد:

• اقدامات ضداجتماعی مکرر: اینها ممکن است اقداماتی باشد که زمینه‌ای برای دستگیری در جامعه فرد ایجاد کند، مانند آزار و اذیت، دزدی، یا یک شغل غیرقانونی.
• رفتار فریبکارانه برای منفعت شخصی: این ممکن است شامل دروغگویی مکرر یا فرض هویت های نادرست باشد.
• رفتار تکانشی (impulsive): میتواند منجر به تغییرات ناگهانی در شغل، مسکن یا روابط شود.
• تحریک پذیری و رفتار پرخاشگرانه: این ممکن است شامل دعواهای فیزیکی یا تجاوزات مکرر باشد.
• بی‌توجهی به ایمنی: این امر می‌تواند برای ایمنی شخصی یا ایمنی دیگران اعمال شود. این ممکن است شامل سرعت، رانندگی در حالت مستی، تصادفات متعدد یا غفلت از کودک باشد.
• اقدامات غیرمسئولانه: این ممکن است بر تعهدات کاری یا مالی تأثیر بگذارد.
• فقدان عذاب وجدان: ممکن است فردی نسبت به آسیبی که ایجاد می کند، منطقی جلوه دهد یا بی تفاوت به نظر برسد.
• فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی خواسته ها، حقوق و احساسات دیگران را نادیده می گیرد. آنها همچنین ممکن است از فریبکاری استفاده کنند و دیگران را برای منافع شخصی، که ممکن است شامل به دست آوردن پول، رابطه جنسی یا قدرت باشد، جذب کنند. الگوهای دستکاری، پرخاشگری و رفتار غیرمسئولانه آنها میتواند روابط را بسیار دشوار کند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنند:

• دیسفوری، نارضایتی عمومی از زندگی.
• تنش مکرر.
• احساس ناتوانی در تحمل خستگی.
• خلق و خوی افسرده.
• همچنین، افراد مبتلا به برخی از اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت ضداجتماعی، ممکن است در معرض خطر بالاتری برای اقدام به خودکشی نسبت به جمعیت عمومی باشند.

تشخیص شخصیت ضد اجتماعی

ممکن است یک فرد پس از محکوم شدن به جرم یا پس از درمان اضطراب، افسردگی یا مشکلات مزمن در رابطه، تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی را دریافت کند. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی به دنبال درمان نیستند و تشخیصی دریافت نمیکنند.

یک پزشک این تشخیص را بر اساس یک عمل یا چند رویداد قرار نمیدهد. همچنین، اگر الگوهای رفتاری فرد را بتوان با عوامل دیگری، مانند سوء مصرف مواد، ضربه، یا ناتوانی شناختی توضیح داد، این تشخیص را انجام نمیدهند. توجه به این نکته ضروری است که همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی بر روی احساسات خود عمل نمیکنند. همچنین، همه افرادی که حقوق دیگران را زیر پا میگذارند، دارای بیماری روانی نیستند.

ادامه مطلب

سایت