حلقه ازدواج حلقه‌ای فلزی، نشانگر متأهل بودن پوشنده آن است. برپایه فرهنگ منطقه‌ای، این حلقه در انگشت حلقه دست راست یا چپ استفاده می‌شود. خاستگاه استفاده از حلقه‌ها به شکل امروزی به اروپا تعلق دارد. به‌طور معمول هر دو زوج از این حلقه استفاده می‌کنند. برای مشاهده انواع انگشتر نقره و حلقه ازدواج بر روی لینک زیر کلیک کنید. https://sharafonline.ir/product-category/silver-and-stone-ring/

تا میانه قرن ۲۰ بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می کردند زیرا در گذشته زنان جزئی از املاک و دارایی های همسرشان محسوب می شدند، به همین خاطر حلقه به دست می کردند.

مصریان اولین مردمی بودند که در تاریخ، حلقه ازدواج را به کار بردند و حلقه، از نظر آنان علامت ابدیت بود و حلقه به دست می کردند تا ازدواجشان پایدار و ابدی بماند. پس از مصریان، مسیحیان شروع به دست کردن و استفاده انگشتر و حلقه در مراسم ازدواج خود کردند. در یونان باستان برای اولین بار(( ویدون )) یک حلقه را بعنوان مظهر وفاداری نسبت به شوهرش (( پسیسه )) همیشه با خود داشت.

حلقه ازدواج نمادی از عشق و علاقه و تعهد زوجین به یکدیگر است که زوجین در روز ازدواج به دست یکدیگر می اندازند. نه تنها در ایران بلکه در جوامع مختلف حلقه نماد عشق و تعهد است و زن و مرد پس از ازدواج حلقه به دست می کنند. مرسوم است زوجین حلقه ازدواج را حلقه ازدواج را در انگشت چهارم دست چپ بیاندازند، فلسفه انداختن حلقه ازدواج در این دست چیست.

دکتر اندرو هارل روانشناس اجتماعی از دانشگاه آلبرتای کانادا، می گوید :افرادی که حلقه ازدواجشان را به دست نمی کنند در مقایسه با کسانی که آن را همیشه به دست می کنند، فراموشکارترین والدین برای فرزندانشان می باشند.