همانطور که گفته شد، فیستول در ۵۰% مواقع به دلیل عدم درمان آبسه مقعدی به وجود می آید. گاهی اوقات این آبسه مسدود شده و چرک آن زیر پوست می ماند. زمانی که این اتفاق می افتد، تجمع باکتری ها می تواند یک بافت متورم از آلودگی و میکروب به وجود بیاورد. پزشکان این توده چرکی جمع شده زیر پوست را آبسه می نامند.
اگر آبسه را درمان نکنید ، رشد کرده و در نهایت سر آن به بیرون باز می شود و جایی در نزدیکی مقعد را سوراخ می کند تا بتواند چرک داخل خود را تخلیه کند. این مسیر چرکی از آبسه تا سطح پوست فیستول نام دارد.
در شرایط نادر مانند سل ، بیماری های مقاربتی یا بیماری های مزمن که روده را تحت تاثیر قرار میدهند ، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو در پیش آمدن فیستول مقعدی نقش بسیاری دارند.
تشخیص
هنگام مراجعه به پزشک، با توجه به علائمی که برای او ذکر می کنید، درباره سابقه پزشکی شما سوال میپرسد و ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد تا از وجود فیستول مطمئن شود. سپس پزشک سعی می کند تعیین کند که مجرا چقدر عمیق است و جهت حرکت آن را تعیین می کند. در بسیاری از موارد، زهکشی از دهانه خارجی انجام می شود.
بعضی از فیستول ها به راحتی قابل تشخیص بوده و بعضی دیگر نیستند. در برخی شرایط ممکن است این کانال ها خود به خود بسته شده و در قسمت های دیگر مجدد باز شوند. پزشک شما به دنبال نشانه هایی از ترشحات یا خونریزی است. پزشک ممکن است هنگام معاینه انگشت خود را به مقعد شما بکشد. نگران نباشید به گونه ای این کار را انجام می دهد تا بیمار هیچگونه دردی حس نمی کند.
معاینه مقعدی با قرار دادن انگشت پوشانده شده با دستکش و ژل روانکاری در انتها راست روده انجام می شود تا موارد زیر بررسی شوند:
- عملکرد عضله های اسفنکتر داخلی و خارجی
- منطقه عفونت
- سر منشا فیستول
حدود ۲۵ درصد از افراد مبتلا به بیماری کرون دچار فیستول می شوند. از جمله این مطالعات می توان به آزمایش خون، اشعه ایکس و کولونوسکوپی اشاره کرد.
برخی آزمایشات دیگر برای زمانی تشخیص با معاینه فیزیکی امکان پذیر نیست، انجام می شوند که عبارتند از:
پروکتوسکوپی یا معاینه مقعد
طی روش پروکتوسکوپی از یک پروکتوسکوپ تخصصی مجهز به نور یا پروب فیستول (وسیله کوچکی که جهت مشاهده داخل فیستول وارد می شود) و برای دیدن داخل رکتوم استفاده می کند. این روش به طور کلی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.
آندوسونوگرافی یا سونوگرافی مقعدی
یک روش ایمن که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ضبط تصاویر سطح کانال مقعد استفاده میشود.
اسکن یا تصویربرداری مغناطیسی (MRI)
طی تصویر برداری از امواج مغناطیسی و رادیویی قدرتمندی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام استفاده می شود و معمولاً برای فیستولهای پیچیده یا دوباره تکرار شده استفاده می شود.
توموگرافی رایانه ای (سی تی اسکن)
ترکیبی از دو روش تشخیص از اشعه ایکس و رایانه برای ایجاد تصاویر مقطعی دقیق از بدن بوده که ممکن است در ارزیابی میزان التهاب نیز کمک کند.
ارسال دیدگاه