آلومینیوم یک فلز سفید نقره ای با ۱۳ عنصر جدول تناوبی است. یک واقعیت شگفت انگیز در مورد آلومینیوم این است که بزرگترین فلز روی زمین است و بیش از ۸ درصد از جرم هسته زمین را تشکیل می دهد. این عنصر همچنین سومین عنصر شیمیایی فراوان در سیاره ما پس از اکسیژن و سیلیکون است
آلومینیوم را می توان در بسیاری از وسایل خانه هایی که در آن زندگی می کنیم، در ماشین هایی که رانندگی می کنیم، در قطارها و هواپیماهایی که ما را به سفرهای طولانی می برند، در تلفن های همراه و کامپیوترهایی که هر روز استفاده می کنیم، در قفسه های موجود در خانه پیدا کرد. این فلز یکی از مواد مهندسی کلیدی زمان ما است.
در عین حال، آلومینیوم خالص در طبیعت وجود ندارد زیرا به راحتی به عناصر دیگر متصل می شود. این دلیلی است که مردم نسبتاً اخیراً متوجه آن شده اند. این فلز برای اولین بار به طور رسمی در سال ۱۸۲۴ تولید شد و پنجاه سال دیگر طول کشید تا مردم بتوانند آن را در مقیاس صنعتی تولید کنند.
رایج ترین اشکال آلومینیوم در طبیعت سولفات های آلومینیوم هستند. اینها مواد معدنی هستند که دو اسید سولفوریک را ترکیب می کنند: یکی بر اساس یک فلز قلیایی (لیتیوم، سدیم، پتاسیم، روبیدیم یا سزیم) و دیگری بر اساس فلزی از گروه سوم جدول تناوبی، عمدتا آلومینیوم می باشد.
سولفات های آلومینیومی امروزه برای تصفیه آب، پخت و پز، پزشکی، آرایشی و بهداشتی، صنایع شیمیایی و سایر بخش ها استفاده می شود. با این حال، این فلز نام خود را از سولفات های آلومینیوم گرفته است که در لاتین آلوم نامیده می شود.
چه کسی برای اولین بار آلومینیوم را کشف کرد؟
اگرچه ترکیبات طبیعی حاوی این فلز برای حداقل ۴۰۰۰ سال به شکل آلوم مورد استفاده قرار می گرفت. این هنری دیوی بود که ترکیبی را کشف کرد و نام آن را آلومینیوم گذاشت، اما ترکیب او حاوی پتاسیم بود و به شکل خالص نیست. با این حال، اولین تلاش موفق در سال ۱۸۲۴ توسط فیزیکدان و شیمیدان دانمارکی هانس کریستین اورستد تکمیل شد. او کلرید آلومینیوم بی آب را با آمالگام پتاسیم ترکیب کرد و یک توده فلزی شبیه به قلع به وجود آورد. او نتایج خود را ارائه کرد و نمونه‌ای از فلز جدید را در سال ۱۸۲۵ نشان داد.
خواص شیمیایی
این فلز به دلیل پدیده غیرفعال شدن در برابر خوردگی مقاوم است. هنگامی که فلز در معرض هوا قرار می گیرد، یک لایه سطحی نازک از آلومینا تشکیل می شود. این لایه اکسید از آلومینیوم زیرزمینی در برابر اکسیداسیون بیشتر محافظت می کند. مانند بسیاری از فلزات دیگر، آلومینیوم را می توان با آب اکسید کرد و هیدروژن و گرما تولید کرد:
۲آل+۳اچ۲O⟶آل۲O3+3اچ۲۲آل+۳اچ۲O⟶آل۲O3+3اچ۲
اکثر ترکیبات آلومینیوم حاوی فلز با حالت اکسیداسیون +۳ هستند. تعداد مختصات آلومینیومی می تواند متفاوت باشد، اما Al 3 + معمولاً چهار یا شش مختصات است. یعنی ۴ یا ۶ لیگاند خواهد داشت.
آلیاژ آلومینیوم چیست؟
این فلز به خودی خود یک ماده نرم و انعطاف پذیر است. به منظور استفاده بیشتر برای انواع محصولات و کاربردها، از طریق فرآیند آلیاژسازی با عناصر دیگری مانند سیلیکون، مس، منیزیم، منگنز و روی ترکیب می شود تا استحکام و سایر خواص آن افزایش یابد.
برای اهداف طبقه بندی، آلیاژهای آلومینیوم با اعداد چهار رقمی شناسایی می شوند. رقم اول یک کلاس یا سری کلی را مشخص می کند که با عناصر آلیاژی اصلی آن مشخص می شود.
آلیاژهای سری ۱xxx نزدیکترین آلیاژها به آلومینیوم خالص و غیر آلیاژی هستند. در واقع در این سری، آلومینیوم حدود ۹۹ درصد از مواد شیمیایی را تشکیل می دهد. به دلیل نرمی این گرید آلومینیومی، جوش پذیری عالی دارد، اما معمولاً برای کاربردهایی که نیاز به استحکام بالایی دارند، استفاده نمی شود.
مزایای استفاده از آلومینیوم
- نسبت قدرت / وزن خوب
- ۱۰۰% قابل بازیافت و غیر سمی
- تولید کارآمد
- تقریباً بدون درز
- مقاوم در برابر خوردگی
- هدایت الکتریکی و حرارتی بالا
- اشکال پیچیده و پیچیده امکان پذیر است
- افزایش استحکام در محیط های سرد
- بدون جرقه، غیر مغناطیسی
- ظاهر جذاب
- انعطاف پذیر و بسیار بازتابنده
- غیر قابل احتراق
- ساخت آسان
- تلرانس های دقیق و نزدیک
نتیجه گیری
در این آموزش به بحث “آلومینیوم چیست وکاربردهای آن در صنایع مختلف ” و مشخصات فنی و کاربردهای آن پرداخته شد.شما مشتریان گرامی می توانید با یک تماس از خدمات حرفه ای و تخصصی تکنسین های مجرب سورا صنعت در زمینه خرید و تعمیر ماشین آلات صنایع غذایی و شیمیایی خود به صورت تضمین شده بهره ببرید.
ارسال دیدگاه