اقتصاد

تحلیل بنیادی

اما تحلیل بنیادین یک شرکت شامل تحلیل گزارش‌های مالی و سلامت مالی شرکت، مدیریت و امتیازات رقابتی، رقبا و بازارهای مربوطه‌است. هنگامیکه این تحلیل در بازارهای فیوچر و فارکس به کار می‌رود، تمرکز اصلی بر شرایط اقتصادی، نرخ بهره، تولید، سودآوری و مدیریت است. وقتی سهام، قراردادهای آتی یا ارز مورد تحلیل بنیادین قرار می‌گیرد دو رویکرد اساسی وجود دارد: تحلیل پایین به بالا و تحلیل بالا به پایین. این عبارات جهت تمیز دادن چنین تحلیلهایی از سایر تحلیل‌های سرمایه‌گذاری نظیر تحلیل‌های کمی و تکنیکی است. تحلیل بنیادین بر اساس اطلاعات و داده‌های گذشته و فعلی با هدف پیش بینی مالی انجام می‌پذیرد. اهداف متعددی برای این تحلیل وجود دارد. ۱- تعیین ارزش سهام شرکت و پیش بینی تغییرات آتی قیمت [توضیح: در ادبیات مالی بین ارزش و قیمت تفاوت وجود دارد.] ۲- برآورد عملکرد تجاری ۳- ارزیابی مدیریت و اتخاذ تصمیمات داخلی جهت محاسبه ریسک اعتباری

در تحلیل بنیادین اساس پیش بینی بر مبنای وقایع و رخدادهای واقعی پایه‌گذاری شده‌است. معامله گر با تحلیل اتفاقات و اخبار دنیای واقعی و بر اساس دانش و استراتژی خود، به پیش بینی بازار می‌پردازد. استراتژی روش محاسبه نقاط ورود به بازار و خروج از آن است. پایه نظر تحلیل گران بنیادی این است که تمام تغییرات در قیمتها حتماً یک علت اقتصادی بنیادی دارد. این نوع از تحلیل نسبت به تحلیل تکنیکال بسیار زمانگیرتر است و معمولاً همراه با جمع‌آوری اطلاعات از منابع مختلف ممکن می‌گردد.

کوچک کردن

چند نمونه از بدترین اشتباهاتی که بزرگترین کمپانی ها در طول تاریخ انجام دادند رو اینجا میارم شاید به درد بخوره

1- Excite می توانست با کمتر از 1 میلیون دلار گوگل را خریداری کند.

در سال 1999 ، Excite موتور جستجوی شماره 2 بود و گوگل بچه جدیدی بود که در این عرصه حضور داشت. لری پیج پیشنهاد داد كه گوگل را به قیمت 750،000 دلار به Excite بفروشد (البته با این شرط كه Excite جایگزین فناوری آنها با فناوری جستجوی Google می شود). ممکن است چندین دلیل برای چرایی انتخاب Excite وجود داشته باشد ، اما نتیجه نهایی مشخص است. سرانجام Excite توسط Ask.com خریداری شد که سهم کمتر از 2 درصدی در بازار جستجو دارد. گوگل بیش از 60 درصد از سهم بازار جستجوی ایالات متحده و سهم بسیار بیشتری از آن در سراسر جهان دارد. و گوگل بیش از 130 میلیارد دلار دارایی دارد ، بنابراین ارزش آن بیش از 173333 برابر آنچه Excite برای آن پرداخت می كرد ، است.

2- دایملر-بنز 20 میلیارد دلار از طریق کرایسلر ضرر کرد.

گرچه کرایسلر همیشه یکی از سه خودروساز بزرگ در ایالات متحده بوده است ، اما در برای حضور بین المللی مشکل داشت. دایملر-بنز (به عنوان مثال مرسدس) در اینجا فرصتی دید و با هزینه 30.7 میلیارد دلار در سال 1998 با کرایسلر ادغام شد. این برنامه همانطور که برنامه ریزی شده بود ، عملی نشد. اگرچه به صورت مساوی این تقسیم صورت گرفته بود، فروش کرایسلر در سال 2006 کمتر از یک سوم درآمد شرکت ادغام شده را به خود اختصاص داد. در پایان ، دایملر-بنز تصمیم گرفت بدون کرایسلر می تواند وضعیت بهتری داشته باشد و 80 درصد سهام خود را در سال  2007 با مبلغ 7.4 میلیارد دلار فروخت. این سفر ناخوشایند ادغام بیش از 20 میلیارد دلار برای دایملر-بنز هزینه داشت.

3- اولین دوربین دیجیتال برای شرکت کداک در سال 1977 است.

هر زمان که فناوری چشم انداز یک صنعت را تغییر می دهد ، برخی از مشاغل وجود دارد که سازگار می شوند و پیشرفت می کنند و برخی دیگر به کار قبلی ادامه می دهند تا اینکه خیلی دیر می شود. در سال 1977 حق ثبت اختراع یکی از اولین دوربین های دیجیتال (که از کاست مغناطیسی برای ذخیره تصاویر حدود 100 کیلوبایت استفاده می کرد) را ثبت کرد. با این اینکه ، Kodak  پول زیادی در بخش فیلم کسب کرد ، در آن زمان این فناوری را به عموم معرفی نکرد. کداک تمرکز خود را بر روی دوربین فیلم های سنتی ادامه داد حتی زمانی که مشخص بود بازار به سمت دیجیتال در حال حرکت است. هنگامی که سرانجام وارد بازار دیجیتال شد ، کداک با ضرر دوربین می فروخت و هنوز هم نمی توانست در برابر تولیدکنندگان دیگری که سالها دیجیتال تولید می کردند سود خوبی کسب کند.

4-خرید مای اسپیس توسط News Corp

در جهانی که تحت سلطه رسانه های اجتماعی است ، عجیب است که مای اسپیس ، یکی از نوه های همه سایت های رسانه های اجتماعی ، به سختی در معرض خطر قرار می گیرد. صرف اینکه بگوییم توسط فیس بوک از دور خارج شده ، ساده سازی بیش از حد مسئله است ، زیرا بسیاری از شبکه های اجتماعی در حال حاضر با فیس بوک همزیستی دارند. در حالی که MySpace هنوز در حال رشد بود ، در سال 2005 ، News Corp آن را خرید و 580 میلیون دلار برای این سایت رسانه های اجتماعی پرداخت. اما News Corp آن را بد مدیریت کرد. چند سال اول خوب بود و ارزش مای اسپیس در سال 2008 12 میلیارد دلار تخمین زده شد. سه سال بعد ، مای اسپیس به طرز چشمگیری افت کرد. MySpace نتوانست خود را با شرایط سازگار کند و با زمان تغییر کند به همین دلیل مردم از آن عبور کردند و رو به دیگر شبکه های اجتماعی آوردند. طبق برخی برآوردها ، در سال 2011 ، نیوز کورپ MySpace را فقط به قیمت 35 میلیون دلار فروخت.

5- Blockbuster پیشنهادات متعدد خرید Netflix را رد می کند.

اکنون شاید تصور آن برای برخی از افراد دشوار باشد ، اما زمانی وجود داشت که فروشگاه های اجاره ویدیو مانند Blockbuster Video بخشی از برنامه های آخر هفته شما بودند. سرویس های پخش آنلاین ویدئو مانند Netflix و سیستم های اجاره کوچک مبتنی بر کیوسک مانند Redbox مدل قدیمی کسب و کار اجاره ویدیو را از بین بردند. بلاک باستر دیر به مهمانی آمد ، حتی اگر از اوایل دعوت شده باشد. در سال 2000 ، نتفلیکس پیشنهاد کرد که از بخش آنلاین بلاک باستر برای آن استفاده کند و بلاک باستر می تواند قسمت داخلی آن را میزبانی کند (بنابراین نیازی به دی وی دی های پست شده ندارد). طبق مصاحبه ای با مدیر مالی سابق Netflix ، باری مک کارتی ، “آنها فقط بیرون از دفتر ما خندیدند.” بلاک باستر رو به افول کرد و نتفلیکس پیشرفت کرد. و از آنجا که نتفلیکس پشت نمایش هایی مانند House of Cards ، Orange is the New Black و Daredevil قرار دارد ، من استدلال می کنم که جهان بخاطر اشتباه Blockbuster مکان بهتری است.

6-هزینه خطای ریاضی در دبیرستان 125 میلیون دلار برای ناسا هزینه دارد.

اعشار و کسر باعث سردرد بسیاری از کودکان در مدرسه می شود ، و حتی یک بار، ذهن برخی از بزرگترین مغز های کشور را تکان دادند. در سال 1999 ، یک مدارگرد مریخ که لاکهید مارتین برای ناسا طراحی کرد ، به دلیل یک خطای ساده در مکانی که مهندسان لاکهید از واحد اندازه گیری انگلیسی (اینچ و مایل به جای سانتی متر و کیلومتر) استفاده می کردند ، در حالی که تیم ناسا از اندازه گیری متریک (سانتی متر و متر) استفاده  می کردند ، در فضا گم شد. عدم تطابق منجر به شکل گیری اختلال در کاردستی 125 میلیون دلاری و از بین رفتن کاوشگر شد. گرچه استفاده از اندازه گیری انگلیسی برای طراحی ناسا برای لاکهید غیرمعمول بود (از آنجا که ناسا سالهاست که شرط استفاده از معیارهای متریک را تعیین کرده است) ، اما هنوز هم موارد بسیاری وجود داشت که باید خطا گرفته می شد.

7-Quaker با Snapple بیش از 1 میلیارد دلار ضرر کرد.

هنوز نوشابه های اسنپل را می توانید در بیشتر فروشگاه ها پیدا کنید ، اما در دهه 90 اسنپل مورد توجه خرده فروشان کوچک قرار گرفت. کوکر فکر کرد با خرید این شرکت و ورود محصول به فروشگاه های بیشتر ، می تواند میلیاردی سود کسب کند. Quaker  1.7میلیارد دلار برای Snapple پرداخت کرد ، اما برنامه های آن چیزی که انتظار می رفت جواب نداد. دیگر تولیدکنندگان نوشیدنی متوجه صعود اسنپل شده بودند (و مبلغی که کوکر حاضر بود برای آن بپردازد) و آنها در حالی که کوآکر بازار میوه فروشی در یک بطری را می چرخاند بیکار نخواهند ماند. با تولید شرکتهایی مانند کوکا کولا در سال 1994 Fruitopia و ایجاد SoBe در 1996 ، Snapple سودآوری مورد انتظار Quaker را پیدا نکرد. در پایان ، Quaker در سال 1997 اسنیپل را به قیمت 300 میلیون دلار به Triac فروخت. سه سال بعد ، تریاك Snapple را به مبلغ 1.43 میلیارد دلار به Cadbury Schweppes فروخت (انصافاً ، كادبری بیش از اسنپل به دست آورد).

کوچک کردن