اقتصاد

بیت‌کوین چیست؟

یک شبکه با سیستم پرداخت و پول دیجیتال است که به صورت غیر متمرکز توسط کاربران مورد استفاده قرار می گیرد و توسط هیچ سازمان یا ارگانی نظارت نمی شود. از نقطه نظر یک کاربر، بیت کوین بسیار شبیه پول نقد اینترنتی است.

گره‌ها با استفاده از فناوری رمزنگاری ، این تراکنش‌ها را بازبینی می‌کنند و در یک دفتر کل توزیع‌شده همگانی که به آن زنجیره بلوکی گفته می‌شود ضبط می‌کنند. بیت‌کوین را شخص یا گروهی از اشخاص ناشناس تحت نام ساتوشی ناکاموتو اختراع کرد و در سال ۲۰۰۹ به عنوان یک نرم‌افزار متن‌باز عرضه شد.

در چند سال گذشته ارزش بیت‌کوین در بازارهای جهانی از چند صدم دلار آمریکا به چندهزار دلار افزایش یافته‌است. شمار شرکت‌های خدماتی و تاجرانی که بیت‌کوین می‌پذیرند نیز در حال افزایش است.

هیچ‌کس مالک شبکه بیت‌کوین نیست و مانند ایمیل، کاربران بیت‌کوین هستند که آن را کنترل می‌کنند. کاربردهای بیت‌کوین در هیچ‌کدام از دیگر سیستم‌های پرداخت یافتنی نیست.

بیت کوین نوعی پول الکترونیک است که به وسیله آن می‌توانید به هر نقطه‌ای از دنیا پول بفرستید یا از آن برای خرید کالا و خدمات استفاده کنید.

پشتوانه بیت کوین چیست ؟

حتما این سوال برای شما هم پیش آمده که پشتوانه بیت کوین چیست؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که هیچ چیز؛ بیت کوین پشتوانه‌ای ندارد! با اینکه پشتوانه می‌تواند یک واژه غلط‌انداز باشد اما یک سوال، پول‌هایی که هر روز از آن‌ها استفاده می‌کنید و ارزهایی مانند دلار و یورو به نظرتان چه پشتوانه‌ای دارند؟ پاسخ این سوال هم همان هیچ چیز است.

بیت کوین مانند پول‌های امروزی توسط فلزات گرانبهایی مثل طلا یا کالاهای قابل مبادله، پشتوانه‌سازی نشده است. ارزش بنیادین بیت کوین و ارزهای بی‌پشتوانه از اعتماد مردمی ناشی می‌شود که به ارزشمند بودن آن‌ها اعتقاد دارند. همانطور که شما این موضوع را باور دارید که می‌توانید اسکناس‌هایتان را به مغازه بدهید و اجناس مورد نیازتان را بخرید، مغازه‌دار نیز به همین ترتیب می‌داند که با دادن این اسکناس‌ها می‌تواند کالاهای مورد نیازش را بخرد، این اسکناس‌ها به این ترتیب در جامعه دست به دست می‌شوند.

بلاک چین چیست؟

نگهداری توزیع شده اطلاعات تراکنش‌ها در بیت کوین، به وسیله فناوری بلاک چین ممکن شده است. بلاک چین به زبان ساده، یک دفترچه یادداشت دیجیتال است که اطلاعات آن به صورت غیرقابل تغییر بین همه نودها توزیع شده است. بلاک چین مفهومی گسترده‌تر از بیت کوین است که می‌تواند کاربردهای دیگری هم داشته باشد. اگر بخواهیم خیلی ساده این تفاوت را نشان بدهیم، بلاک چین را می‌توانیم به اینترنت و بیت کوین را به موتور جستجوی معروفی مانند گوگل تشبیه کنیم.

به دلیل وجود بلاک چین، نودها تاریخچه‌های تراکنش را پیش خود نگه می‌دارند. زمانی که یکی از آن‌ها بخواهد مقداری بیت کوین به دیگری بفرستد، با ارسال درخواست خود در قالب تراکنش، نودها دفترچه‌های دیجیتالی‌شان را ورق می‌زنند و موجودی فرستنده را به دست می‌آورند تا از امکان‌پذیر بودن انجام این تراکنش اطمینان حاصل کنند. دفترچه دیجیتالی نودها از برگه‌هایی تشکیل شده که در بلاک چین آن‌ها را با نام بلاک می‌شناسیم و درون آن‌ها اطلاعات و داده‌ها قرار می‌گیرند. در صورتی که تراکنش با قوانین شبکه مغایرتی نداشته باشد، تراکنش معتبر شناخته می‌شود و همانند خط تولیدی یک کارخانه منتظر وارد شدن به مرحله بعدی، یعنی فرایند تایید تراکنش می‌شود.

تراکنش‌ها چگونه انجام می‌شوند؟

تراکنش‌ها پس از آنکه توسط نودها معتبر شناخته شدند، در محلی به نام مِم‌پول (mempool) منتظر می‌مانند تا فرایند تایید شدن را طی کنند. برای درک بهتر چگونگی کار کردن تراکنش‌ها در شبکه بیت کوین بهتر است آن را با یک مثال توضیح دهیم. مم‌پول را می‌توانیم ایستگاه اتوبوسی فرض کنیم که مسافرانش (یا همان تراکنش‌ها) منتظر آمدن اتوبوس هستند تا آن‌ها را به مقصد برسانند (تایید کنند). رانندگان اتوبوس همان ماینرها یا استخراج‌کنندگان هستند که پس از وارد شدن به ایستگاه، تا جایی که می‌توانند اتوبوس خود را از این مسافران پر می‌کنند. اتوبوس‌ها نیز در این مثال نقش بلاک‌ها را در شبکه بیت کوین دارند.

البته این مثال را باید کمی تغییر دهیم تا شرایط واقعی شبکه را نشان دهد. یک مسافر می‌تواند به طور همزمان در چند اتوبوس نشسته باشد و قوانین فیزیکی دنیای ما در این مثال برای او صادق نیست! چرا که یک تراکنش نیز می‌تواند توسط چندین ماینر انتخاب شود و در بلاک‌هر یک از آن‌ها قرار بگیرد. مسافرین هم‌اکنون در اتوبوس‌ها نشسته‌اند و منتظرند که رانندگان حرکت خود را به سمت یک مقصد نهایی آغاز کنند. این مقصد نیز در واقع همان تایید شدن تراکنش است.

با آغاز مسابقه‌ای که ماینینگ یا استخراج نام دارد، رانندگان اتوبوس تلاش می‌کنند که سریعتر از بقیه، تراکنش‌هایشان را به مقصد برسانند؛ زیرا راننده‌ اولی که موفق به انجام این کار شود، پاداش خوبی از شرکت واحد اتوبوسرانی (شبکه) دریافت خواهد کرد.

ماینرها پس از انتخاب تراکنش و قرار دادن آن در بلاک‌هایشان، در رقابتی که استخراج نام دارد و لازمه‌اش مصرف انرژی و صرف توان پردازشی است، مشغول حل کردن معمای ریاضی بلاک می‌شوند. این معمای ریاضی از کنار هم گذاشتن تراکنش‌ها و عبور آن‌ها از فرایند‌های رمزنگاری به نام توابع هش، به وجود می‌آید. حل کردن این معماها کار دشواری است که با سخت‌افزارهای کامپیوتری و دستگاه‌های مخصوصی که ماینر یا ای‌سیک نام دارند، انجام می‌شود. یافتن پاسخ این مسائل ریاضی در نهایت به تایید شدن تراکنش‌های قرار گرفته در آن بلاک منجر می‌شود.

پس از یافتن معمای ریاضی، بلاک مورد نظر در کنار سایر بلاک‌هایی که پیش از این حل شده‌اند، با یک ترتیب زمانی قرار گرفته و زنجیره‌ای به هم پیوسته از بلاک‌ها شکل می‌گیرد که در واقع مفهوم بلاک چین یا زنجیره بلاک‌ها را نشان می‌دهد.

به فرایند تایید تراکنش به وسیله یافتن معمای ریاضی، فرایند اثبات کار (Proof of Work) نیز گفته می‌شود. اما ماینرها برای انجام تمام این کارها که شامل تهیه سخت‌افزارهای مخصوص و مصرف برق است، به یک انگیزه نیاز دارند. چه انگیزه‌ای ماینرها را به فعالیت در شبکه وا‌ می‌دارد؟

منابع: ویکی پدیا، ارز دیجیتال