اینترنت چیه ؟ اینترنت (Internet)، در اصل یک شبکه است که از اتصال کامپیوترهایی در سرتاسر جهان شکل گرفته برای نقل و انتقال اطلاعات و به عبارت Interconnected computer networks اشاره داره که به معنای شبکهادامه مطلب ...
اینترنت چیه ؟
اینترنت (Internet)، در اصل یک شبکه است که از اتصال کامپیوترهایی در سرتاسر جهان شکل گرفته برای نقل و انتقال اطلاعات و به عبارت Interconnected computer networks اشاره داره که به معنای شبکه‌های کامپوتری به هم پیوسته است.
این کلیت ماجراس که کامپیوترهایی در سرتاسر جهان به هم وصل میشن و اطلاعات نقل و انتقال میکنند.
اما تعداد زیادی سخت افزارهای فیزیکی (از کابل های در سطح شهر و یا کف اقیانوس گرفته تا ماهواره‌هایی که در فضا به دور زمین می‌چرخن) وجود داره که این ارتباط رو امکان پذیر میکنه.
و همچنین تعدادی نرم افزار در پس زمینه کار وجود داره که به شما اجازه میده مثلا یک وبسایت رو سرچ کنید و درخواستی که دادین رو ببینید…
بزارید مثال بزنم تا موضوع روشن تر بشه :
دو تا لپتاپ رو از طریق کابل شبکه به هم متصل کنید.
تبریک میگم ، شما یک شبکه ایجاد کردید (LAN)
حالا تصور کنید هر دستگاهی (device) مثل موبایل،لپتاپ،تبلت،تی‌وی و یا هر دستگاه الکترونیکی دیگه ای رو از طریق WiFi به مودم ویا روتر وصل کرده باشید. که در این صورت هم یک شبکه ایجاد کردید.(WLAN)
به همین صورت یک شبکه ی شهری (MAN) و یا در سطح گسترده تر شبکه WAN رو در نظر بگیرید مثل شبکه ی ۴G که برای موبایل ها وجود داره.
البته بهترین مثال شبکه WAN خود اینترنت هست !
اینترنت چطوری کار میکنه ؟
وقتی که شما از طریق مرورگر به یک وبسایت وصل می‌شوید، اتفاقات زیادی میوفته تا وبسایت مورد نظر رو مشاهده کنید !
وقتی که آدرس یک وبسایت رو در مرورگر وارد میکنید، کامپیوتر شما نمیتونه مستقیما تیکه های اطلاعات یا بسته ای از داده ها (packet of data) رو برای کامپیوتر ویا سروری که بر روی آن وبسایت مورد نظر قرار داره رو ارسال کنه.
در عوض این بسته های حاوی اطلاعات به مودم ویا روتر ارسال میشود ، به علاوه اطلاعاتی در مورد اینکه این اطلاعات قراره به کجا فرستاده بشه .
حالا مودم ویا روتر شما این اطلاعات رو به روترهای ISP (شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنت) شما ارسال میکند.
سپس ISP از طریق سرور DNS (سیستمی که تشخیص میده IP ویا آدرس پروتکل اینترنتی وبسایت موردنظر چیه؟) IP وبسایت مورد نظر رو پیدا کرده و باز به روترهای ISP های دیگه که ممکنه خارج از منطقه باشن ارسال کرده و سروری که فایل های وبسایت مورد نظر در اونجا قرار داره رو پیدا کرده و فایل ها رو به سیستم شما باز ارسال کرده و اون فایل ها توسط مرورگر تفسیر شده و به نمایش شما درمیاد تا یک صفحه وب رو ببینید.
نوستالژی 🙂
به عنوان مثال برید به گذشته و جایی که ارسال نامه ها بصورت فیزیکی بود…
فرض کنید یک نامه برای ارسال به جناب x دارید!
نامه شما حاوی یک سری اطلاعاته که در اصل بصورت یک بسته پستی درومده و روی آن نوشته شده که باید به دست جناب x برسد که آدرسش مکان p است.
پستچی محله‌ی شما به صورت مستقیم نمیتونه بسته ی پستی را به کشور و یا قاره‌‌ای دیگر ارسال کنه .در عوض جناب پستچی، اون رو به اداره پست منطقه‌ی شما می‌بره و اداره پست محله‌ی شما هم بسته رو به اداره پست دیگری ارسال میکنه و این مراحل ادامه پیدا میکنه تا بسته شما به مقصد برسه.این روند ممکنه مدت زمان زیادی رو به خودش اختصاص بده به خاطر موانعی که بر سرراه وجود داره…
این مثال برای اینترنت صدق میکنه…
برای بسته هایی که به مقصد طولانی تری فرستاده میشن با نقل و انتقالات زیاد اطلاعات، زمان زیاد تری صرف میشه …
البته به این نکته قابل توجه که این اتفاقاتی که در اینترنت رخ میده مدت زمانی کمتر از ثانیه و حتی میلی ثانیه دارن.
داده ها میتونن مسیرهای زیادی رو دنبال کنن !
اینترنت جالب‌تر و پیچیده‌تر از اون چیزی هست که به نظر می‌رسه…
با وجود شبکه‌‌ای بزرگ از اتصال کامپیوترها در سرتاسر جهان قطعا یک مسیر برای نقل و انتقال داده‌ها وجود نداره !
ازونجا که شبکه ها به چندین شبکه‌ی دیگر وصل هستند، یک شبکه‌ی ممتد و به هم پیوسته‌ی عظیم در جهان وجود داره.
و به این معنیه که بسته‌ها (تیکه‌های کوچیک داده که بین دستگاه‌ها ارسال میشن) میتونن از چندین مسیر برای مقصدی که قراره ارسال بشن، نقل و انتقال پیدا کنن.
به عبارت دیگه حتی اگر یک شبکه بین شما و وبسایتی که درخواست دادین از بین بره، داده‌ها از مسیر دیگه ویا شبکه‌ی دیگه ای ارسال میشن.
نکته‌ی مهم اینکه روترها در طی مسیریابی که انجام میدن از پروتکلی استفاده میکنن تحت عنوان Border Getaway Protocol (BGP) به منظور بدست اوردن اطلاعاتی در مورد اینکه شبکه از بین رفته است یا نه و اینکه بهینه ترین مسیر برای انتقال کدومه و در کل ارتباط بین سیستم هارو فراهم میکنه و وجود این نوع پروتکل ها برای دسترسی به اینترنت ضروریه.
در اینترنت شبکه‌ها به روش های مختلف و از مسیرهای مختلفی به هم متصل میشن و نرم افزارهایی که روی روتر اجرا میشن، همیشه برای یافتن بهینه ترین مسیر برای نقل و انتقال داده‌ها کار میکنن.
شما میتونید مسیری که روتر بسته‌ها رو به مقصد میفرستن رو با استفاده از دستور مسیریابی پیدا کنید:
ما از نقل و انتقال بسته‌ها حرف زدیم، اما اونا فقط تیکه‌هایی از داده هستند. روترها با یکدیگر اتصال برقرار میکنن و داده‌ها را در قالب بسته انتقال میدن. روتر بعدی از اطلاعات مربوط به بسته استفاده می کند تا بفهمه به کجا میره و داده ها را به روتر بعدی در طول مسیر انتقال میده.
بسته‌ها (packets) در اصل سیگنال روی سیم‌ها هستن !
و در آخر به نظرم میشه اینطور هم توصیف کرد که اینترنت یک جهان از ۰ و ۱ هست (همونطور که میدونید ۰ و ۱ زبان کامپیوتر هاست )، چونکه این دستگاه ها و کامپیوترها هستن که به هم وصلن و باهم صحبت میکنن و ما آدما هستیم که بشون دستور میدیم و اونا رو کنترل میکنیم…
جمع کردن
بلافاصله بعد از غرق شدن کشتی تایتانیک در سال ۱۹۱۲ بسیاری از افراد سعی کردند که مکان غرق شدن آن را پیدا کرده و لاشه کشتی را از آب بیرون بکشند. با این وجود تا سال ۱۹۸۵ کسی موفق نشد این کشتی غول پیکر کهادامه مطلب ...
بلافاصله بعد از غرق شدن کشتی تایتانیک در سال ۱۹۱۲ بسیاری از افراد سعی کردند که مکان غرق شدن آن را پیدا کرده و لاشه کشتی را از آب بیرون بکشند. با این وجود تا سال ۱۹۸۵ کسی موفق نشد این کشتی غول پیکر که زمانی فکر می شد غیرقابل غرق شدن است را پیدا کند. بعد از پیدا شدن لاشه کشتی در عمق دریا جدال بر سر مالکیت کشتی و اشیاء با ارزش موجود در آن بالا گرفت.
به لطف فیلم “تایتانیک” ساحته جیمز کامرون، داستان غرق شدن این کشتی اکنون در سراسر جهان شناخته شده است. کشتی تایتانیک در ۱۰ آوریل سال ۱۹۱۲ اولین سفر دریایی خود را از بندر ساوتهمپتون در انگلیس به سمت نیویورک آغاز کرد. تنها ۴ روز بعد و در نتیجه برخورد با یک کوه یخی، این کشتی عظیم و مجلل در دریا غرق شد. از آن جا که تعداد زیادی از مسافران کشتی در این حادثه کشته شدند و ادعا شده بود که کشتی تایتانیک یکی از امن ترین کشتی های ساخته شده به دست بشر است ، واقعه غرق شدن کشتی انعکاس گسترده ای در رسانه ها و در بین توده مردم داشت.
مکان یابی محل قرار گرفتن لاشه تایتانیک
تا سال ۱۹۸۵ مردم فکر می کردند که از منطقه اصلی محل غرق شدن کشتی اطلاع دارند اما کسی از مکان دقیق غرق شدن آن اطلاع نداشت. تلاش هایی بسیاری برای پیدا کردن کشتی با استفاده از امواج صوتی انجام گرفت اما نتیجه ای در پی نداشتند تا این که دو کاشف فرانسوی- آمریکایی به نام های ژان لوییس میچل (Jean-Louis Michel) و رابرت بالارد (Robert Ballard) وارد معرکه شدند.
دماغه کشتی تایتانیک
تحقیقات وسیعی که گریم انجام داد بالارد را به ساخت وسیله ای پیشرفته برای سفر به اعماق دریا و تسهیل کاوش عمق اقیانوس ترغیب کرد. بعدها نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا از تکنولوژی ساخت آرگو برای انجام ماموریت های سری استفاده کرد. بعضی از عکس های منحصربفردی که توسط زیردریایی آرگو از محل غرق شدن کشتی گرفته شده است دماغه کشتی را نشان می دهد که به آسانی قابل شناسایی است.
داخل کشتی غرق شده تایتانیک
بعد از اولین عکس هایی که از کشتی غرق شده تایتانیک گرفته شد، ماموریت های دیگری توسط زیردریایی آرگو برای عکسبرداری بیشتر و بهتر از این کشتی انجام گرفت. علاوه بر این بالارد یک زیردریایی بزرگتر را نیز برای انتقال محققان به زیر آب برای بررسی بیشتر لاشه کشتی ساخت. همچنین وی دوربینی را طراحی کرد که می توانست وارد قسمت های داخلی کشتی شده و از آن عکسبرداری کند. تصاویر این دوربین نشان داد که لاشه کشتی غرق شده تایتانیک به خانه امنی برای هزاران گونه دریایی تبدیل شده است. در عکس بالا وان حمام کاپیتان کشتی را می بینید که علیرغم سالم بودن از جلبک پوشیده شده است.
به نمایش گذاشتن لاشه کشتی تایتانیک
بسیاری از قسمت های لاشه غرق شده کشتی تایتانیک را به دلیل فرسودگی و ظرافت نمی توان حرکت داد از این رو بالارد قصد داشت که هزینه های لازم برای محافظت از لاشه این کشتی در مقابل توریست ها و جمع آوری کنندگان قطعات آهنی زیر دریا تامین کند. با این وجود یک تکه از عرشه کشتی در سال ۱۹۹۸ از بدنه جدا شده و به سطح آب آورده شد.
این قطعه از کشتی به موزه ای در شهر بوستون منتقل شده ودر سال ۲۰۰۶ در سقف مرکز خرید متریون (Metreon) در شهر سانفرانسیسکو قرار گرفت. هرچند که لاشه کشتی کاملا زنگ زده و با مرجان پوشیده شده است ولی بقایای کشتی تایتانیک همچنان در قعر دریا قرار داشته و از آن ها محافظت می شود.
اگر چه بالارد و همراهانش در کاوش های خود هیچ گونه اشیاء قیمتی را از این کشتی خارج نکردند اما به ادعای آن ها گروه های کاشف بعدی به غارت اموال این کشتی غرق شده پرداختند. با این وجود اشیاء بسیاری از قبیل ساعت، آلات موسیقی و چوب های نیم سوز از این غارتگری ها نجات یافته و در معرض دید عموم قرار گرفته اند.
منبع: ویکی پیدیا، روزیاتو
جمع کردن