اینترنت چطوری کار میکند؟
حساب کاربری دارید؟ هم اکنون وارد شوید
رمز را فراموش کردید ؟ لطفا ایمیل را وارد کنید تا لینک تغییر پسورد به ایمیل شما ارسال شود
Please briefly explain why you feel this question should be reported.
لطفا به طور خلاصه توضیح دهید که چرا شما احساس می کنید این پاسخ باید گزارش شود.
Please briefly explain why you feel this user should be reported.
بهترین جا برای اشتراک ایده ها و کمک به دیگران برای انتشار بیشتر علم و دانش!!
ساخت یک حساب جدید
اینترنت چیه ؟ اینترنت (Internet)، در اصل یک شبکه است که از اتصال کامپیوترهایی در سرتاسر جهان شکل گرفته برای نقل و انتقال اطلاعات و به عبارت Interconnected computer networks اشاره داره که به معنای شبکه‌های کامپوتری به هم پیوسته است. این کلیت ماجراس که کامپیوترهایی در سرتاسر جهان به هم وصل میشن و اطلادامه مطلب ...
اینترنت چیه ؟
اینترنت (Internet)، در اصل یک شبکه است که از اتصال کامپیوترهایی در سرتاسر جهان شکل گرفته برای نقل و انتقال اطلاعات و به عبارت Interconnected computer networks اشاره داره که به معنای شبکه‌های کامپوتری به هم پیوسته است.
این کلیت ماجراس که کامپیوترهایی در سرتاسر جهان به هم وصل میشن و اطلاعات نقل و انتقال می‌کنند.
اما تعداد زیادی سخت افزارهای فیزیکی (از کابل های در سطح شهر و یا کف اقیانوس گرفته تا ماهواره‌هایی که در فضا به دور زمین می‌چرخن) وجود داره که این ارتباط رو امکان پذیر میکنه.
و همچنین تعدادی نرم افزار در پس زمینه کار وجود داره که به شما اجازه میده مثلا یک وبسایت رو سرچ کنید و درخواستی که دادین رو ببینید…
بزارید مثال بزنم تا موضوع روشن تر بشه :
دو تا لپتاپ رو از طریق کابل شبکه به هم متصل کنید.
تبریک میگم ، شما یک شبکه ایجاد کردید (LAN)
حالا تصور کنید هر دستگاهی (device) مثل موبایل،لپتاپ،تبلت،تی‌وی و یا هر دستگاه الکترونیکی دیگه ای رو از طریق WiFi به مودم ویا روتر وصل کرده باشید. که در این صورت هم یک شبکه ایجاد کردید.(WLAN)
به همین صورت یک شبکه ی شهری (MAN) و یا در سطح گسترده تر شبکه WAN رو در نظر بگیرید مثل شبکه ی ۴G که برای موبایل ها وجود داره.
البته بهترین مثال شبکه WAN خود اینترنت هست !
اینترنت چطوری کار میکنه ؟
وقتی که شما از طریق مرورگر به یک وبسایت وصل می‌شوید، اتفاقات زیادی میوفته تا وبسایت مورد نظر رو مشاهده کنید !
وقتی که آدرس یک وبسایت رو در مرورگر وارد میکنید، کامپیوتر شما نمیتونه مستقیما تیکه های اطلاعات یا بسته ای از داده ها (packet of data) رو برای کامپیوتر ویا سروری که بر روی آن وبسایت مورد نظر قرار داره رو ارسال کنه.
در عوض این بسته های حاوی اطلاعات به مودم ویا روتر ارسال میشود ، به علاوه اطلاعاتی در مورد اینکه این اطلاعات قراره به کجا فرستاده بشه .
حالا مودم ویا روتر شما این اطلاعات رو به روترهای ISP (شرکت های ارائه دهنده خدمات اینترنت) شما ارسال میکند.
سپس ISP از طریق سرور DNS (سیستمی که تشخیص میده IP ویا آدرس پروتکل اینترنتی وبسایت موردنظر چیه؟) IP وبسایت مورد نظر رو پیدا کرده و باز به روترهای ISP های دیگه که ممکنه خارج از منطقه باشن ارسال کرده و سروری که فایل های وبسایت مورد نظر در اونجا قرار داره رو پیدا کرده و فایل ها رو به سیستم شما باز ارسال کرده و اون فایل ها توسط مرورگر تفسیر شده و به نمایش شما درمیاد تا یک صفحه وب رو ببینید.
به عنوان مثال برید به گذشته و جایی که ارسال نامه ها بصورت فیزیکی بود…
فرض کنید یک نامه برای ارسال به جناب x دارید!
نامه شما حاوی یک سری اطلاعاته که در اصل بصورت یک بسته پستی درومده و روی آن نوشته شده که باید به دست جناب x برسد که آدرسش مکان p است.
پستچی محله‌ی شما به صورت مستقیم نمیتونه بسته ی پستی را به کشور و یا قاره‌‌ای دیگر ارسال کنه .در عوض جناب پستچی، اون رو به اداره پست منطقه‌ی شما می‌بره و اداره پست محله‌ی شما هم بسته رو به اداره پست دیگری ارسال میکنه و این مراحل ادامه پیدا میکنه تا بسته شما به مقصد برسه.این روند ممکنه مدت زمان زیادی رو به خودش اختصاص بده به خاطر موانعی که بر سرراه وجود داره…
این مثال برای اینترنت صدق میکنه…
برای بسته هایی که به مقصد طولانی تری فرستاده میشن با نقل و انتقالات زیاد اطلاعات، زمان زیاد تری صرف میشه …
البته به این نکته قابل توجه که این اتفاقاتی که در اینترنت رخ میده مدت زمانی کمتر از ثانیه و حتی میلی ثانیه دارن.
داده ها میتونن مسیرهای زیادی رو دنبال کنن !
اینترنت جالب‌تر و پیچیده‌تر از اون چیزی هست که به نظر می‌رسه…
با وجود شبکهای بزرگ از اتصال کامپیوترها در سرتاسر جهان قطعا یک مسیر برای نقل و انتقال داده‌ها وجود نداره !
ازونجا که شبکه ها به چندین شبکه‌ی دیگر وصل هستند، یک شبکه‌ی ممتد و به هم پیوسته‌ی عظیم در جهان وجود داره.
و به این معنیه که بسته‌ها (تیکه‌های کوچیک داده که بین دستگاه‌ها ارسال میشن) میتونن از چندین مسیر برای مقصدی که قراره ارسال بشن، نقل و انتقال پیدا کنن.
به عبارت دیگه حتی اگر یک شبکه بین شما و وبسایتی که درخواست دادین از بین بره، داده‌ها از مسیر دیگه ویا شبکه‌ی دیگه ای ارسال میشن.
نکته‌ی مهم اینکه روترها در طی مسیریابی که انجام میدن از پروتکلی استفاده میکنن تحت عنوان Border Getaway Protocol (BGP) به منظور بدست اوردن اطلاعاتی در مورد اینکه شبکه از بین رفته است یا نه و اینکه بهینه ترین مسیر برای انتقال کدومه و در کل ارتباط بین سیستم هارو فراهم میکنه و وجود این نوع پروتکل ها برای دسترسی به اینترنت ضروریه.
در اینترنت شبکه‌ها به روش های مختلف و از مسیرهای مختلفی به هم متصل میشن و نرم افزارهایی که روی روتر اجرا میشن، همیشه برای یافتن بهینه ترین مسیر برای نقل و انتقال داده‌ها کار میکنن.
شما میتونید مسیری که روتر بسته‌ها رو به مقصد میفرستن رو با استفاده از دستور مسیریابی پیدا کنید:
ما از نقل و انتقال بسته‌ها حرف زدیم، اما اونا فقط تیکه‌هایی از داده هستند. روترها با یکدیگر اتصال برقرار میکنن و داده‌ها را در قالب بسته انتقال میدن. روتر بعدی از اطلاعات مربوط به بسته استفاده می کند تا بفهمه به کجا میره و داده ها را به روتر بعدی در طول مسیر انتقال میده.
و در آخر به نظرم میشه اینطور هم توصیف کرد که اینترنت یک جهان از ۰ و ۱ هست (همونطور که میدونید ۰ و ۱ زبان کامپیوتر هاست )، چونکه این دستگاه ها و کامپیوترها هستن که به هم وصلن و باهم صحبت میکنن و ما آدما هستیم که بشون دستور میدیم و اونا رو کنترل میکنیم…
کوچک کردنهر كامپيوتري كه به اينترنت وصل است ـ از جمله كامپيوتري كه با آن اين گزارش را مي‌خوانيد ـ بخشي از يك شبكه است. شما كه در خانه با يك مودم به يك مؤسسه ارائه دهنده سرويس‌هاي اينترنتي (ISP) وصل مي‌شويد، در محل كار بخشي از يك شبكه محلي هستيد و بيشتر مواقع باز هم با مودم به يك ISP و از آن به اينترنت و يا اادامه مطلب ...
هر کامپیوتری که به اینترنت وصل است ـ از جمله کامپیوتری که با آن این گزارش را می‌خوانید ـ بخشی از یک شبکه است. شما که در خانه با یک مودم به یک مؤسسه ارائه دهنده سرویس‌های اینترنتی (ISP) وصل می‌شوید، در محل کار بخشی از یک شبکه محلی هستید و بیشتر مواقع باز هم با مودم به یک ISP و از آن به اینترنت و یا اینکه از طریق تلفن همراه به خدمات دهنده اینترنتی اپراتورتان متصل می‌شوید.
به عبارتی بهتر، نوع اتصال شما به هیچ وجه اهمیت نخواهد داشت، ولی روشن است که شرکت‌های کوچک و بزرگ بسیاری به کار ارائه خدمات اینترنتی مشغولند و همین نکته، موجب ایجاد مراکز تمرکز خدمات در منطقه‌های گوناگون خواهد شد که POP نامیده میشود؛ این نقاط، مراکزی هستند که کاربران محلی را با استفاده از مودم و تلفن یا خطوط ارتباطی مشخصی به شبکه شرکت وصل می‌کنند.
در ادامه این مراکز از طریق خطوطی به یکدیگر متصل شده و در پایان از طریق NAP ها به سایر خدمات دهنده ها متصل می‌شوند تا شبکه‌های تشکیل شده توسط شرکت‌های گوناگون به هم پیوند خورده و سرانجام اینترنت به وجود بیاید. البته شاید بد نباشد که بدانید، برای یافتن راه درست انتقال اطلاعات در این دنیای شکل گرفته، نیازمند راهنمایانی خواهیم بود که روتر نام دارند و همین ابزارها هستند که موجب ارتباط دو کاربر در دو سوی جهان در کسری از ثانیه می‌شوند.
بدین ترتیب، روند اتصالاتی که با شبکه شدن چند رایانه آغاز شده و به POP ها رسیده بود، از طریق NAP ها به هم پیوسته و سرانجام با کابل‌های بزرگ (ملقب به ستون فقرات) در اندازه یک شهر، یک استان، یک کشور و حتی قاره ای به یکدیگر پیوند می‌خورد تا جهان به صورت مجموعه‌ای به هم پیوسته و یکپارچه درآید و البته اینجاست که نوع کابل مورد استفاده، سهم بسزایی در سرعت تبادل اطلاعات ـ که در کاربرد خودمانی سرعت اینترنت هم نامیده میشود ـ خواهد داشت.
تصویر خطوط ستون فقراتی اینترنت در دنیا که به صورت شماتیک از زاویه قطب شمال ترسیم شده است
تا اینجای کار بستر ارتباط جهانی فراهم شده اما سیستم چگونه بین کاربری که از کشورمان به آن متصل شده و کاربری که از یک کشور دیگر به شبکه راه یافته، تمایز قائل خواهد شد؟
پاسخ این پرسش در نشانی‌های اختصاصی نهفته که نشانی‌های IP نام گرفته و بنا بر پروتکل‌های خاصی مورد تأیید همه کشورها قرار گرفته‌اند؛ به این ترتیب که رایانه یا هر وسیله دیگری که به اینترنت متصل میشود، از یک شماره اختصاصی بهره خواهد برد که به آن IP می‌گویند.
البته این آدرس‌ها، هنگامی معنادار خواهد شد که سایر نقاط متصل به اینترنت هم از آدرس بهره‌مند شده باشند و اینجاست که سیستم نام دامنه سایت‌ها (که DNS نامیده می‌شوند) طی پروتکل‌های دیگر مورد تأیید قرار گرفته و عملیات فراخوانی یک وبسایت کامل خواهد شد؛ همان آدرسی که در مرورگرتان تایپ میکنید تا به سایت خاصی رهنمون شوید.
ماجرا این گونه خواهد بود که وقتی آدرس یک سایت خاص را در مرورگرتان تایپ میکنید، درخواست شما از راه ابزارهایی چون راهبان‌ها (روترها)، بدون اینکه بدانید، به سرور آن سایت منتقل شده و سرانجام اطلاعات مورد تقاضای شما از طریق خطوط ارتباطی به سیستم شما منتقل خواهد شد.
این توضیحات تمام راز پیچیده‌ای را که جزیی از زندگی امروزمان به شمار می‌رود در بر گرفته، ولی بی گمان، هنگامی که سخن از مقوله‌هایی چون بومی کردن اینترنت به میان می‌آید، درخواهیم یافت که گاه همین توضیحات هم ممکن است برای راهگشایی از گره‌های پیش رویمان مفید واقع شود!
کوچک کردنتصویر خطوط ارتباط فیبر نوری در شهر نیویورک و در بخش منهتن جنوبی که برپایه رنگ، سرعت انتقال اطلاعاتشان مورد قیاس قرار گرفته و تصویر یک هتل بزرگ برای درک ابعاد واقعی نقشه به آن افزوده شده است؛ بخش‌های روشن‌تر از کابل‌های قدرتمندتر بهره می‌برند و به عبارت ساده‌تر، سرعت اینترنت در آنها بیشتر است.
منبع: تابناک
اینترنت (به انگلیسی: Internet) (مخفف interconnected network شبکه به هم پیوسته یا تورکارِ اندرهم‌بسته) یا اندرتور سامانه‌ای جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای متصل است که از مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) برای ارتباط بین شبکه‌ها و دستگاه‌ها استفاده میکند. اینترنت شبکهای از شبکه‌هاست که شامل شبکه‌های خصوصیادامه مطلب ...
اینترنت (به انگلیسی: Internet) (مخفف interconnected network شبکه به هم پیوسته یا تورکارِ اندرهم‌بسته) یا اندرتور سامانه‌ای جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای متصل است که از مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) برای ارتباط بین شبکه‌ها و دستگاه‌ها استفاده میکند. اینترنت شبکهای از شبکه‌هاست که شامل شبکه‌های خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی از مقایس محلی تا جهانی است که با آرایه‌ای عظیم از فناوری‌های شبکه‌بندی الکترونیکی، وایرلس و نوری به هم متصل شده‌اند. به عبارت دقیق‌تر، اینترنت مجموعه‌ای از سامانه‌های خودگردان است که با روتر به هم متصل شده‌اند. اینترنت را باید بزرگترین سامانه‌ای دانست که تاکنون به دست انسان طراحی، مهندسی و اجرا شده‌است. ریشهٔ این شبکهٔ عظیم جهانی به دههٔ ۱۹۶۰ بازمی‌گردد که پنتاگون (مقر و فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحدهٔ آمریکا) برای انجام پروژه‌های تحقیقاتی برای ساخت شبکهای مستحکم، توزیع شده و باتحمل خطا سرمایه‌گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دوره‌ای از سرمایه‌گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات اینترنت جدید، سبب شد تا مشارکت‌های جهانی آغاز گردد و از اواسط دههٔ ۱۹۹۰، به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهان‌شمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیت‌های بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصه‌های گوناگون علوم، فناوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمده‌است. اینترنت سامانه‌ای جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای به هم پیوسته‌است که از پروتکلِ «مجموعه پروتکل اینترنت» برای ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکهٔ شبکه‌ها است که از میلیون‌ها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در اندازه‌های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده‌است که با آرایه وسیعی از فناوری‌های الکترونیکی و نوری به هم متصل شده‌اند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده‌ای است که برجسته‌ترین آنها وب جهان‌گستر و رایانامه هستند.
سازمان‌ها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه، دستیابی از راه دور وی‌پی‌ان، انجام تحقیقات یا استفاده از سیستم رایانامه، هستند. بسیاری از رسانه‌های ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل داده‌اند «اینترنت اشیاء» ویا دوباره تعریف شده‌اند و خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت و تلویزیون پروتکل اینترنت ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وبگاه، خوراک وب و وب‌نوشت تغییر شکل داده‌است. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسان‌ها را از طریق پیام‌رسانی فوری، تالار گفتگو و شبکه‌های اجتماعی به وجود آورده‌است.
در اینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنّی و چه بر سیاست‌های دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده استانداردهای خود را تدوین میکند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت و سامانه نام دامنه است که توسط سازمانی به نام آیکان، راهبری می‌شوند. وظیفه پی بندی و استانداردسازی پروتکل‌های هسته‌ای اینترنت، پروتکل اینترنت نسخه ۴ و پروتکل اینترنت نسخه ۶ بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت است که سازمانی بین‌المللی و غیرانتفاعی است و هر فردی می‌تواند در وظایفشان با آن مشارکت کند. تیم برنرز لی مخترع وب بود که در سال ۱۹۹۱ اولین وب سایت را در شبکه قرار داد.
منبع : ویکی پدیا
کوچک کردن