بدترین دانشمند تاریخ کی بوده؟

اوه مرد باورم نمی‌شود کسی اسمی را که در نیم ثانیه برایم آمده است ذکر نکرده باشد. در مورد تنها مردی در تاریخ که می تواند بگوید مسئول قحطی ویرانگر در دو کشور مختلف – دو تا از بزرگترین کشورهای جهان – است، چطور؟

خانم‌ها و آقایان، تروفیم لیسنکو را ملاقات کنید، یک آگروبیولوژیست ادعایی که ایده‌های خنده‌دار درباره کشاورزی تا حد زیادی مسئول میلیون‌ها مرگ در هر دو هولودومور و جهش بزرگ به جلو است. اگر شما یک کمونیست هستید و من می‌دانم که ما چند نفر در اینجا داریم، این مردی است که می‌توانید برای بسیاری از مرگ‌های ۱۰۰ میلیونی که ایدئولوژی مورد نظر شما را مورد توهین قرار داده‌اند، سرزنش کنید.

لیسنکو بد شروع نکرد. او ایده های نوآورانه ای داشت که در ظاهر ممکن بود منطقی باشد. اولاً، او فکر می‌کرد که اگر بذرها را عمیق‌تر در زمین بکارید، سیستم‌های ریشه قوی‌تری ایجاد می‌کنند و بارورتر می‌شوند. برای دیگری، او فکر می کرد که گیاهان بر اساس میزان گرمایی که در طول زندگی خود دریافت می کنند رشد می کنند. ایده سوم به نام بهاری شدن، در واقع در مقیاس کوچک آزمایش شد و تا حدی موفقیت آمیز بود – لیسنکو در تلاش بود راهی بیابد تا گندم زمستانه را در زمستان های بی رحم روسیه از بین نرود. او دانه ها را درمان کرد تا در برابر رطوبت و سرما مقاوم شود و کارساز شد. با این حال، او همچنین به اشتباه فرض کرد که محصولات آتی مبتنی بر دانه‌های تیمار شده و فرزندان آن‌ها همان ویژگی‌ها را به دست خواهند آورد – و این به این سادگی نیست.

ایده های دیگر نیز کارساز نبودند. اگر بذرها را خیلی عمیق در زمین بکارید، حتی اگر ریشه هم داشته باشند، هرگز به سطح زمین نمی رسند، و تصور گرما کاملاً اشتباه بود. و او مفاهیم ژنتیک و DNA را کاملاً رد کرد و اساساً تمام نظریه های مندل را به نفع ایده های خود کنار زد.

خوب، لیسنکو یک بازی خوب صحبت کرد، و در نهایت مردی به نام جوزف استالین، یکی دیگر از شوروی که جوانی سرسخت داشت و چیزی از خود ساخته بود، از لیسنکو خوشش آمد و او را مسئول کل برنامه کشاورزی شوروی کرد. و او در تمام دوران سلطنت استالین و پس از آن، در ضخامت و عمدتاً نازک، آنجا ماند. او تا سال ۱۹۶۵ به عنوان رئیس موسسه ژنتیک اتحاد جماهیر شوروی باقی ماند!

در آن زمان، دهقان دیگری در یک کشور بزرگ دیگر، حکومت کمونیستی خود را تأسیس کرده بود. و مائوتسه تونگ جوزف استالین را بت کرد. در برخی از توصیه هایی که عمو جو به رئیس مائو کرد، پذیرش لیسنکوئیسم در چین بود. مائو ایده های لیسنکو را در خط مقدم اصلاحات کشاورزی جهش بزرگ به جلو قرار داد.

و به این ترتیب اتفاق افتاد که ده ها میلیون دهقان چینی نیز از گرسنگی مردند.

لیسنکو که هرگز ایده‌های خود را زیر سوال نبرد، حتی پس از اینکه آنها در مقیاس ملی در دو کشور مختلف اجرا نشدند، و از دوستی خود با استالین و جانشینانش برای فرار و خاموش کردن هرگونه انتقادی استفاده کرد، هرگز به خاطر آنچه داشت پاسخگو نبود. باعث. او پس از برکناری خروشچف و اخراج از سمت خود رسوا شد، اما به او اجازه داده شد تا بازنشسته شود و تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۶ در آرامش زندگی کند. دولت اتحاد جماهیر شوروی حتی مرگ او را تا پس از دفن او اعلام نکرد. .

میراث ایده‌های لیسنکو بسیار طولانی‌تر دوام آورد، و تنها در روزهای رو به مرگ اتحاد جماهیر شوروی بود که نفوذ بدخیم او به طور کامل از کشاورزی روسیه پاک شد.

او هفت بار نشان لنین را دریافت کرد و در سال ۱۹۴۵ قهرمان کار سوسیالیستی شد. تا زمانی که فکر کنید چند نفر به خاطر این مرد جان خود را از دست داده اند تقریباً خنده دار است.