خشن ترین حقیقت در اقتصاد چه چیزی میتونه باشه؟

آدام اسمیت خشن ترین حقیقت اقتصاد را در ثروت ملل شناسایی کرد. ارزش بازار هیچ ارتباطی با سودمندی یا اخلاق ندارد. این مشاهدات را می توان (همانطور که اسمیت انجام داد) با استعاره ای در مورد ارزش الماس و آب نشان داد. الماس ها به دلیل کمیاب بودن ارزش بازار بالایی داشتند. آب به دلیل فراوانی (یعنی در انگلستان در آن زمان) ارزش بازار کمی داشت. با این حال، آب برای حفظ حیات ضروری بود، در حالی که الماس به وضوح ارزش حداقلی برای حفظ حیات داشت. به طور انتزاعی و کلی بیان شد: ارزش چیزی در بازار هیچ ارتباطی با ارزش سودگرایانه آن ندارد. در عوض، ارزش بازار یک کالا با در دسترس بودن و کمیاب بودن آن تعیین می شود.

مرد، اگر در مورد آن فکر کنید، سخت است.

همه ما ممکن است بخواهیم که اقتصاد برای کالاهای مورد علاقه ما ارزش قائل شود یا به روش هایی برای حمایت از نتایج مورد علاقه ما ارزش قائل شود، اما بازارها از چنین دستورالعملی تبعیت نمی کنند. ارزش از نیروهای بسیار غیرشخصی نشات می گیرد – در کشاکش بین عرضه کالا و تقاضا برای آنها.